از انعکاس مداوم نگاه هایم تا چشمان پاک آیینه فاصله ای نیست. هر روز نگاه هایم را در آیینه مرور میکنم و بلوغ انتظار را لحظه به لحظه بـــاوَر می دارم؛

میگویند: می آیی....میگویند: وقتی بیایی برایمان از یاس ها گردنبندی میسازی که عِطرش در تمام کوچه ها و باغ ها منتشر میشود.میگویند: وقتی بیایی دیگر کسی سراغی از دستان تهی ، از چشمان ابری و سفره های بی نان ، نمیگیرد....

دیگر هیچکدام از کودکان سرزمین دوستی، از اضطراب شوم وحشت نمیکند....دیگر هیچ دستی شاخه ها را نمیشکند و دیگر هیچ قانونی احساس های شیشه ای را در جوار جوانه های گل مریم به صلیب نمیکشد و دیگر تیر عصیان، سرزمین الهه های مقدس را تسخیر نمیکند و پیچـک های تردید بر ساقه های ایمان نمی پیچند ..... بیا و چشمانی را ببین که آشیانه انتظار توست ...